Konstantynów Łódzki jest średniej wielkości miastem w województwie łódzkim. To miejscowość o ciekawej przeszłości i interesujących zabytkach, dlatego jest szczególne upodobana przez miłośników historii. To także świetny punkt wypadowy do pobliskiej Łodzi.
Konstantynów to miasto o ciekawej historii, z którą związanych jest wiele zabytków miasta, m.in. cmentarz żydowski z XIX wieku. Ma on powierzchnię 0,9 ha i mieści się przy ul. Łaskiej.
Innymi wartymi odwiedzenia miejscami są kościoły, w tym neogotycki Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wybudowany w latach 1826-1832 oraz wpisany do rejestru zabytków KOBiDZ Kościół pw. św. Józefa Robotnika przy ul. Jana Pawła II 31.
Konstantynów Łódzki to także dobra baza wypadowa do oddalonej o 10 km stolicy województwa, Łodzi.
Konstantynów Łódzki to miasto i siedziba gminy w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, nad rzeką Ner. Miejscowość leży na Wysoczyźnie Łaskiej, na wysokości około 165-172 m n.p.m., w odległości około 10 km od stolicy województwa – Łodzi. Konstantynów zamieszkuje 17 377 osób.
Miejscowość została założona w 1821 na miejscu wsi Żabice Wielkie jako prywatna osada Mikołaja Krzywca-Okołowicza. Nazwę Konstantynów przyjęła trzy lata później, a w 1830 roku otrzymała prawa miejskie. Niestety w 1870 roku Konstantynów stracił owe prawa, by ponownie je uzyskać w 1924 r.
Wskutek II Wojny Światowej miejscowość została wcielona do III Rzeszy i w pełni zgermanizowana. Zmieniono również nazwę miasta na Konstantinow, a w maju 1943 roku na Tuchingen. Nazwa ta obowiązywała do końca okupacji, czyli 18 stycznia 1945.
5 stycznia 1940 Niemcy utworzyli obóz przesiedleńczy pod nazwą Durchgangslager Konstantinow dla ludności polskiej, w którym zamordowano około 1 200 więźniów. Zostali oni pochowani na miejscowym cmentarzu, w specjalnie wydzielonej kwaterze. Obóz zlikwidowano 16 sierpnia 1943 roku, by zamiast niego utworzyć obóz germanizacyjny dla dzieci i młodzieży białoruskiej, rosyjskiej i ukraińskiej – Ost Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Tuchingen. Tuż przed końcem okupacji załoga obozu zbiegła, a pozostałe w obozie dzieci odwieziono do Rosji.