Książ Wielki to niewielka wieś na południu Polski. Miejscowość to doskonała destynacja dla osób spragnionych odpoczynku i relaksu w harmonii z naturą, z dala od wielkomiejskiego gwaru i zgiełku. To także świetny punkt wypadowy do pobliskich większych miejscowości, m.in. do oddalonego o 54 km Krakowa.
Mimo swoich niewielkich rozmiarów, Książ Wielki obfituje w zabytki. Do tych najbardziej wartych zobaczenia należą: kościół pod wezwaniem św. Ducha z 1381 roku, kościół parafialny pod wezwaniem św. Wojciecha z XIV wieku, renesansowy pałac Mirów zaprojektowany przez Santi Gucci z końca XVI wieku oraz synagoga z 1846 roku.
Ze względu na swoje położenie niedaleko Krakowa, Książ Wielki jest postrzegany jako dobry punkt wypadowy do stolicy Małopolski.
Książ Wielki to wieś i siedziba gminy w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim. Miejscowość leży nad rzeką Nidzicą, 14 km od stolicy powiatu.
Pierwsze wzmianki o Książu Wielkim pochodzą z 1120 roku. W 1385 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie i stała się siedzibą szkółki parafialnej. Od XIV do XVIII wieku odbywały się tu co rok sejmiki ziemskie.
Do końca XVIII wieku Książ Wielki był siedzibą powiatu. Status ten jednak utracił po ostatnim rozbiorze Polski.
Po III rozbiorze Książ Wielki znalazł się w zaborze austriackim, a od 1809 roku – w Księstwie Warszawskim. Kongres wiedeński (1815), z kolei, włączył miejscowość do Królestwa Kongresowego. W odwecie za udział mieszkańców w powstaniu styczniowym, Książ Wielki w 1875 roku utracił prawa miejskie.
W czasie okupacji niemieckiej na terenie Książa znajdowało się getto. W pierwszych dwóch dniach lipca 1944 Gestapo i niemiecka policja dokonali pacyfikacji wsi paląc ją i mordując 12 osób. Akcja pacyfikacyjna była odwetem za działalność partyzantów w regionie.