Zgorzelec

Zgorzelec to miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim. Miejscowość może się poszczycić wieloma ciekawymi zabytkami, dlatego jest szczególnie upodobana przez miłośników historii. Ponadto, położenie tuż przy granicy z Niemcami czyni miasto doskonałym punktem wypadowym do naszego zachodniego sąsiada.

zgorzelec

Zgorzelec to miasto zabytkowe. Na liście Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajdują się m.in. zespół parków miejskich (1870-1930), najstarsza część miasta – Przedmieście Nyskie, dom Jakuba Böhme, pałac przy ul. Francuskiej z 1730 roku oraz liczne domy i kamienice.
Będąc w Zgorzelcu warto również odwiedzić neoromański kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, kościół pod wezwaniem św. Bonifacego oraz wieżę ciśnień przy ulicy św. Jana.
Miejscowość przypadnie do gustu również miłośnikom aktywnego wypoczynku. Głównym obiektem sportowym jest tu Centrum Sportowo-Rekreacyjne, gdzie można pograć w piłkę nożną i tenisa oraz wykąpać się w krytym lub odkrytym basenie.
Przez miasto przebiega Dolnośląska Droga św. Jakuba – odcinek szlaku pielgrzymkowego do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.

GEOGRAFIA

Zgorzelec to miasto powiatowe w województwie dolnośląskim, nad Nysą Łużycką. Miejscowość zamieszkują 32 332 osoby.
Zgorzelec leży na trasie europejskiej E40, łączącej francuskie Calais z kazachskim Ridder. Ważnymi traktami komunikacyjnymi są również droga krajowa nr 30 Zgorzelec-Jelenia Góra, droga wojewódzka nr 317 oraz prowadząca do przejścia granicznego Bogatynia-Kunratice droga wojewódzka nr 352.
Przez Zgorzelec przebiegają też dwie linie kolejowe: E 30 (stanowiąca część III Paneuropejskiego Korytarza Transportowego z Drezna do Lwowa) oraz linia nr 274 (Wrocław Świebodzki – Jelenia Góra – Görlitz).

HISTORIA

Historia

Pierwsze wzmianki o Zgorzelcu pochodzą z dokumentu z 1071 roku. Silny wpływ na powstanie i rozwój miasta miało korzystne położenie komunikacyjne. Krzyżowały się tu najważniejsze szlaki ówczesnej Europy: Via Regia (Droga Królewska) oraz trakt z Pragi do portów bałtyckich. Przejeżdżali tędy kupcy, pielgrzymi, rycerze, koloniści niemieccy i wojsko.

W 1220 roku Zgorzelec uzyskał prawa miejskie, a w latach 50-tych XIII wieku osiedliła się tu duża liczba flamandzkich sukienników, przez co koniecznym stało się rozbudowanie miasta i utworzenie drugiego, Nowego Rynku.

W 1329 roku miasto włączono w granice Czech, co spowodowało wyraźne wzmocnienie gospodarcze miasta. Szczyt potęgi Zgorzelca przypadł na drugą połowę XV wieku i początek XVI wieku. Nie było w tym czasie większego ośrodka miejskiego wzdłuż szlaku Via Regia.

Pierwszym poważnym ciosem dla miasta było orzeczenie Ferdynanda I Habsburga o cofnięciu przywilejów i konfiskacie posiadłości ziemskich. Utracone wskutek tego dobra z czasem odzyskano, ale kosztem olbrzymich wydatków, a miasto już nigdy później nie odzyskało ponadregionalnego znaczenia. Tragiczna w skutkach dla Zgorzelca była również wojna trzydziestoletnia, podczas której miejscowość była nieustannie zajmowana przez walczące ze sobą strony.

W II połowie XVII wieku miasto dźwigało się ze zniszczeń – rozwijał się miejscowy handel i rzemiosło. Niestety XVIII wiek ponownie przyniósł liczne wojny. Najazd szwedzki oraz wojny śląskie kosztowały miasto ogromne sumy wydawane na kontrybucje oraz przymusowe dostawy żywności dla wojsk.

W XIX wieku, na mocy postanowień Kongresu Wiedeńskiego, włączono Zgorzelec do państwa pruskiego. Wzmógł się wówczas eksport zgorzeleckiego sukna do niemieckich księstw naddunajskich, południowych Włoch, Grecji, Turcji, Persji, Indii i Chin. Rozwijał się także przemysł tekstylny, maszynowy, optyczny, ceramiczny i chemiczny.

8 maja 1945 roku miasto opanowały wojska radzieckie, a kilka miesięcy później, na mocy postanowień Konferencji w Poczdamie, zadecydowano o przyłączeniu wschodniej, prawobrzeżnej części miasta do Polski.