Na czar Tarnowa w dużej mierze składa się galicyjska atmosfera tego miasta, zachowana od czasów cesarsko-królewskiej monarchii. Kręte uliczki, średniowieczny plan miasta, zachowane fragmenty murów obronnych oraz gotyckie i renesansowe budowle tworzą niepowtarzalny klimat, jakiego nie spotyka się w innych częściach Polski. Poza wszystkim, „perła renesansu”, jak Tarnów często określają historycy, posiada kilka fascynujących muzeów.
Pomimo licznych zawirowań historii będąc w Tarnowie odnosi się wrażenie, że niewiele się tu zmieniło od najwcześniejszych lat istnienia miasta. Sercem tej miejscowości o silnie średniowiecznym charakterze jest Rynek Główny, otoczony bogato zdobionymi domami mieszczańskimi (do niektórych wchodzi się przez renesansowe arkady). Spacerując uliczkami Tarnowa można zetknąć się z prawdziwymi skarbami sztuki, do których należy bazylika katedralna z monumentalnymi nagrobkami Tarnowskich i Ostrogskich. Tuż obok Muzeum Diecezjalne przyciąga gości swoją bezcenną kolekcją relikwii kościelnych.
Zwiedzający nie omijają muzeów znajdujących się w renesansowym Ratuszu oraz w kamienicach z podcieniami przy Rynku, jako że szczycą się one zupełnie niezwykłymi zbiorami. Bezsprzecznie warto obejrzeć stałą ekspozycję poświęconą historii i kulturze Romów w Muzeum Etnograficznym – jest to jedyna wystawa na ten temat w Europie.
Tarnów jest rodzinnym miastem wielu znakomitych osobistości: obrońcy niepodległości Polski generała Józefa Bema; charyzmatycznego chłopskiego polityka Wincentego Witosa oraz bohaterskiego dowódcę obrony Westerplatte majora Henryka Sucharskiego.
Tarnów leży w południowo-wschodniej części Polski (wschodnia Małopolska), 80 km na wschód od Krakowa, na szlaku ważnej trasy komunikacyjnej łączącej południe ze wschodem kraju. Miasto zamieszkuje ponad 117,000 mieszkańców.
Miasto, malowniczo rozmieszczone nad brzegiem rzeki Białej, ma jeszcze jeden niezaprzeczalny walor: występują tu najwyższe temperatury w Polsce. Przeciętna roczna temperatura wynosi 8,8 stopni C.
Początki Tarnowa sięgają 1330 r., kiedy to wioska o nazwie Tarnowiec uzyskała status miasta. Zarówno data powstania Tarnowca, jak i okoliczności, które temu towarzyszyły, są historykom nieznane. Średniowieczny układ miasta – owalne centrum z dużym kwadratem w środku – jest wciąż widoczny, gdy spojrzy się na współczesny plan Tarnowa.
Przez długi czas, aż do XVIII w., Tarnów był prywatną własnością zamożnej rodziny Tarnowskich. Pod ich protektoratem, w okresie renesansu miasto stało się ośrodkiem handlu na ważnej trasie między Krakowem a Kijowem. Rozkwitło jako centrum oświaty, kiedy w połowie pierwszego stulecia XVI w. otwarto tu filię krakowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W późniejszych latach wojny i rozbiory położyły kres świetności miasta, zachowały się jednak liczne zabytki, które pamiętają tamte czasy.
Podobnie jak inne miasta w regionie, Tarnów zamieszkiwała duża społeczność żydowska, która w XIX w. stanowiła połowę populacji miasta. Z 20 000 Żydów mieszkających tu w 1939 r. zaledwie garstka przeżyła Holocaust. Obecnie miasto jest jednym z największych skupisk Romów w Polsce.