Warszawa to miasto pełne kontrastów – w odbudowanej z gruzów po II wojnie światowej stolicy nowoczesne wieżowce rosną jak grzyby po deszczu wśród zrekonstruowanych zabytkowych kamienic i pałaców. Nad centrum niezmiennie góruje niezmiennie Pałac Kultury, dar Stalina dla bratniego narodu polskiego.Warszawa to nie tylko prawdziwa metropolia, ale także miasto otwarte i przyjazne, które ma wiele do zaoferowania turystom. Warto odwiedzić Starówkę, przespacerować się Traktem Królewskim, poszukać śladów getta żydowskiego i odpocząć w zaciszu Łazienek lub Wilanowa.
Warszawa, od XVI wieku stolica Polski, jest największym i najszybciej rozwijającym się miastem w kraju. Obecnie mieszka tutaj 1,71 mln osób, a mieszkańców stale przybywa, gdyż Warszawa przyciąga wieloma możliwościami zdobycia wykształcenia, a także chłonnym rynkiem pracy. Według niektórych źródeł, każdego dnia przeprowadza się tu około 18 osób. Rokrocznie, szczególnie w sezonie letnim, Warszawę odwiedzają również tysiące turystów z całego świata.
O obecnym charakterze miasta zadecydowały trzy czynniki: II wojna światowa, ponad 40 lat systemu komunistycznego oraz transformacja polityczno-gospodarcza po ‘89 (napływ kapitału zagranicznego, liczne inwestycje). Dzisiejsza Warszawa pełna jest sprzeczności: obok zabytkowych budowli zrekonstruowanych po wojnie znajduje się tu wiele szarych betonowych blokowisk, ale także nowoczesnych biurowców, powstających w ostatnich latach. Zgiełk ruchliwego centrum kontrastuje z kolei ze spokojem i zielenią pięknych parków miejskich.
GEOGRAFIA
Warszawa, położona niemal w samym sercu Polski, jest stolicą Mazowsza, regionu o bogatych tradycjach ludowych. Nizinny mazowiecki krajobraz przecina Wisła, jedna z ostatnich w znacznym stopniu nieuregulowanych rzek w Europie. Dzieli ona miasto na dwie części o zupełnie różnym charakterze. Na zachodnim – prawym brzegu Wisły mieści się warszawskie centrum handlowe, większość banków, teatrów i kin, a także Starówka. Lewobrzeżna, przemysłowa Praga, w dużym stopniu zaniedbana, stopniowo zmienia swoje oblicze i staje się modna wśród warszawiaków.
HISTORIA
Dzieje Warszawy sięgają końca XIII lub początków XIV wieku. Ponad sto lat później Warszawa stała się najważniejszym miastem niezależnego Księstwa Mazowieckiego, wcielonego w 1526 roku do Polski. Po pożarze na Wawelu w 1596 roku, król Zygmunt III Waza zadecydował o przeniesieniu stolicy kraju z Krakowa do Warszawy, a ostatecznie sprowadził się tu 15 lat później. Monarchę upamiętnia kolumna zwieńczona jego posągiem, stojąca przed Zamkiem Królewskim do dziś.
Gotycka zabudowa Warszawy została zniszczona w wyniku pożaru w 1607 roku. Z czasem miasto odbudowano w duchu renesansu i baroku, ale „potop szwedzki” (1655-1657) spowodował kolejne zniszczenia. W 1791 roku na Zamku Królewskim podpisano Konstytucję 3 Maja – pierwszy tego typu akt prawny w Europie, drugi na świecie (po konstytucji amerykańskiej). Wkrótce potem, w wyniku rozbiorów, Mazowsze z Warszawą zostało włączone do Prus.
Czasy napoleońskie przyniosły nadzieje na odzyskanie niepodległości – w 1807 roku powstało Księstwo Warszawskie. Po klęsce Napoleona, na kongresie wiedeńskim, zadecydowano o powołaniu Królestwa Polskiego (mniej więcej na obszarze Mazowsza), zależnego od cara rosyjskiego.
Koniec I wojny światowej przyniósł pełną niepodległość Polski, lecz już dwa lata później odrodzone państwo zostało zaatakowane przez bolszewików. Pochód armii rosyjskiej udało się powstrzymać w pobliżu Warszawy, podczas bitwy zwanej „cudem nad Wisłą”. We wrześniu 1939 roku, po ponad 20 latach niepodległości, Warszawa została zdobyta przez wojska niemieckie.
W historii Warszawy szczególnie wyraźnie zapisały się dwa heroiczne, chociaż skazane na niepowodzenie akty sprzeciwu wobec okupanta. Wiosną 1943 roku wybuchło powstanie w getcie, gdzie Niemcy trzy lata wcześniej zamknęli warszawskich Żydów. W 1944 Warszawa stała się świadkiem kolejnych dramatycznych starć – powstania warszawskiego. Pomimo ogromnego poświęcenia, warszawiakom nie udało się wyzwolić miasta, a wycofująca się armia niemiecka zniszczyła ok. 90% zabudowy.
Powojenne władze zadecydowały o odbudowaniu miasta z gruzów w imię hasła “Cały naród buduje swą stolicę”. Starówce przywrócono jej przedwojenny wygląd, natomiast w centrum, poza rekonstrukcjami zabytkowych budynków, powstawała zupełnie nowa architektura – socrealizm. Liczba mieszkańców miasta i jego obszar znacznie się zwiększyły w latach 70, w okresie szybkiej rozbudowy miasta.
W 1989 Warszawa po raz kolejny stała się miejscem historycznych wydarzeń – w Pałacu Radziwiłłów na Krakowskim Przedmieściu odbyły się obrady Okrągłego Stołu pomiędzy
reprezentantami partii komunistycznej i opozycji. Ostatnie lata to okres szybkich zmian w Warszawie oraz intensywnego rozwoju ekonomicznego, kulturalnego i architektonicznego miasta.