Braniewo

Braniewo to miasto powiatowe w województwie warmińsko-mazurskim, położone tuż przy granicy z Rosją i nieopodal Zalewu Wiślanego. Miejscowość może się poszczycić wieloma zabytkami, także jest szczególnie upodobane przez miłośników zwiedzania. To także doskonały punkt wypadowy do Rosji i nad polskie morze.

braniewo

Braniewo może poszczycić się znaczną ilością zabytków. Będąc tu warto zobaczyć w szczególności: Bazylikę św. Katarzyny z lat 1343-1442, wieżę bramną dawnego Zamku Biskupiego, kaplicę św. Rocha oraz budynek Collegium Hosianum. Ciekawymi obiektami są również kościoły, szczególnie Sanktuarium Podwyższenia Krzyża Świętego i Kościół św. Trójcy. Pierwszy z nich wybudowali jezuici w latach 1722-1747. Ołtarz główny i boczne zostały wykonane przez Jana Chrystiana Schmidta, a ambona przez Jana Freya. Kościół św. Trójcy, z kolei, powstał na początku XVI wieku, a jego zakrystia i kruchta w II połowie XVII wieku. Ołtarz główny pochodził z warsztatu Jana Freya.

Dzięki swojej lokalizacji na północy Polski, Braniewo jest doskonałym punktem wypadowym do Rosji i nad Morze Batyckie.

GEOGRAFIA

Braniewo to miasto oraz siedziba gminy i powiatu w województwie warmińsko-mazurskim. Miejscowość leży na Równinie Warmińskiej, nad rzeką Pasłęką i jest zamieszkane przez ponad 17 600 mieszkańców.

Braniewo to ważny węzeł kolejowy i drogowy. Z miasta można dojechać koleją bezpośrednio do Elbląga, Tczewa, Olsztyna, Kaliningradu oraz Fromborka. Przez Braniewo przebiegają również dwie drogi wojewódzkie (nr 504 i 507) i droga krajowa nr 54.

HISTORIA

Braniewo to najstarsze miasto na Warmii. Powstało ono około 1240 roku na miejscu dawnego staropruskiego grodu Brusebergue. Pierwsza lokacja na prawie lubeckim miała miejsce w 1254 roku, jednak ze względu na zniszczenie grodu, 20 lat później miasto Braunsberg (ówczesna nazwa) zostało wzniesione ponownie na nowym miejscu.

Miejscowość rozwijała się bardzo szybko, dlatego w roku 1342 biskup Herman z Pragi założył konkurencyjne Nowe Miasto. Nie osiągnęło jednak ono większego znaczenia, a w XVIII wieku zostało połączone administracyjnie ze starym miastem.

W latach 1466-1772 oba miasta należały do Księstwa Warmińskiego, będącego częścią Prus Królewskich. W tym czasie Braniewo stało się ważnym ośrodkiem szkolnictwa i kultury. W 1565 roku powstało tu pierwsze na ziemiach polskich kolegium jezuickie, a dwa lata później seminarium diecezjalne. W 1578 roku, z kolei, jezuici uruchomili seminarium papieskie. Wielokrotnie podejmowano również starania o utworzenie uniwersytetu. Niestety bezowocnie.

Od XV wieku w Braniewie rozwijało się złotnictwo. Najlepszymi artystami tamtego okresu byli rzeźbiarz Jan Frey oraz malarz Jan Lossau. W czasach wojen szwedzkich miasto było wielokrotnie niszczone i grabione z kosztowności, wskutek czego podupadło. W 1772 roku zostało stolicą powiatu w prowincji Prusy Wschodnie oraz siedzibą garnizonu.

Do końca XVIII wieku znajdował się tu port handlowy, a w 1852 roku otwarto pierwszą w Prusach linię kolejową na odcinku Braniewo-Kwidzyn. Dwa lata później zbudowano tu synagogę, która istniała do 1938 roku.

II Wojna Światowa pozostawiła miasto prawie całkowicie zniszczone i splądrowane. Po wojnie zmieniono nazwę miejscowości na słowiańską, czyli Braniewo.