Busko-Zdrój

Dzięki leczniczym wodom siarczano-słonym, unikalnym nie tylko w Polsce, ale i w Europie, Busko-Zdrój zyskało sławę jako jedno z najatrakcyjniejszych i najbardziej popularnych uzdrowisk w kraju. Miasto przyciąga ponadto bogatą ofertę kulturalną. Wśród corocznych imprez należy wymienić: Dni Buska-Zdroju, międzynarodową wystawę fotografii „Ponidzie”, Jarmark Floriański, Międzynarodowe Buskie Spotkania z Folklorem, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny im. Krystyny Jamroz oraz Lato z Chopinem. Urlop w Busku stwarza wspaniałe możliwości odbywania krótkich wycieczek w okolice, pełne zabytków i atrakcji turystycznych.

o Busku-Zdroju

Nazwa Busko-Zdrój większości Polaków kojarzy się z czystym powietrzem, leczniczymi źródłami mineralnymi oraz zabiegami poprawiające zdrowie i kondycję. Uznawane za jedno z głównych polskich uzdrowisk, Busko od dziesiątków lat specjalizuje się w leczeniu chorób serca, reumatycznych, naczyniowych i dermatologicznych, a także zaburzeń neurologicznych oraz pourazowych. Miasto należy do wiodących polskich uzdrowisk balneologicznych.

Busko ma dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną: hotele i sanatoria zapewniają wysoką jakość zakwaterowania, doskonałą kuchnię oraz programy zdrowotne i kondycyjne dla kobiet i mężczyzn, w tym zabiegi odnowy biologicznej. Wszystko to przekłada się na zadowolenie nawet najbardziej wymagających gości.

Chociaż najpopularniejsze w Busku zabytkowe sanatorium „Marconi” istnieje już od 1836 r., jest bardzo nowoczesne i stosuje się w nim najnowsze metody lecznicze. Z alejek rozległego parku zdrojowego wokół sanatorium roztacza się piękny widok na Góry Świętokrzyskie wznoszące się tuż za miastem. Biały klasycystyczny gmach łazienek to drugi po sanatorium ważny budynek w parku.

Dla dobrego zdrowia niezbędny jest sport i rekreacja. Na wzmiankę zasługuje fakt, iż wszystkie trasy turystyczne w Busku i okolicach są przystosowane do narciarstwa przełajowego i wycieczek rowerowych. W pobliżu miasta znajdują się dwa rezerwaty przyrody, które warto odwiedzić – Skoronie, rezerwat słynący z jaskiń w skałach gipsowych, i Owczary.

GEOGRAFIA

Busko-Zdrój znajduje się w południowej Polsce w województwie świętokrzyskim, 50 km na południe od stolicy województwa – Kielc, 80 km na północ od Krakowa i 220 km na południowy-wschód od Warszawy. Leży w pobliżu Gór Świętokrzyskich, w szerokiej malowniczej dolinie rzeki Nidy, zwanej Ponidziem. W promieniu 50 km od miasta nie ma żadnych zakładów przemysłowych.

Panuje tu przyjemny, ożywczy klimat nizinny, charakteryzujący się łagodnymi zimami, suchymi gorącymi latami oraz największą liczbą dni słonecznych rocznie w kraju. Przeciętna temperatura powietrza wynosi 8 stopni C i należy do najwyższych w Polsce.

HISTORIA

Już w XII w. grupa pasterzy założyła osadę wokół kościoła św. Leonarda, dając początek dzisiejszemu miastu.

Z inicjatywy księcia Dersława, właściciela Buska oraz sąsiednich terenów, w 1185 r. osiedliły się tutaj siostry norbertanki. W testamencie książę pozostawił im wszystkie swoje ziemie, więc od 1241 r. przez kilka stuleci Busko należało do zakonu. W 1251 r. Bolesław Wstydliwy nadał przywilej dochodowy zezwalający między innymi na korzystanie z wód solankowych.

Busko otrzymało prawa miejskie w 1287 r. z rąk księcia Leszka Czarnego. Ze względu na strategiczne geograficznie położenie osady na styku tras handlowych w 1412 r. król Władysław Jagiełło nadał tutejszym mieszczanom przywilej organizowania cotygodniowego targu i dwóch jarmarków rocznie.

W XV i XVI w. miasto prężnie się rozwijało jako ośrodek handlu i produkcji odzieży. Dobra passa skończyła się w połowie XVIII w. Odkrycie źródeł solankowych w 1776 r. zapoczątkowało nowy okres prosperity. Około 1808 r. do Buska zaczęli zjeżdżać pierwsi kuracjusze. W 1819 r. rząd odebrał norbertankom prawo własności tych ziem. Po przejściu przez miasto pożaru w 1820 r. miasto wziął w dzierżawę gen. Feliks Rzewuski. Świadomy dobroczynnych właściwości miejscowych wód mineralnych, zainicjował budowę zespołu łazienek.

Oficjalne otwarcie uzdrowiska miało miejsce w 1836 r. Następnie miasto wydzierżawiła grupa przemysłowców z Warszawy. W 1869 r., na mocy carskiego dekretu, Busko utraciło prawa miejskie, jednak nadal funkcjonowało jako sanatorium. W 1880 r. dzierżawę kupił doktor Andrzej Dobrzański. Podczas piętnastu lat jego działalności miasto znacząco się rozwinęło i zyskało renomę jednego z najpopularniejszych uzdrowisk, tak w kraju, jak i poza jego granicami.

W czasie pierwszej wojny światowej Busko-Zdrój pozostawało pod okupacją austriacką. W 1915 r. zostało ustanowione siedzibą okręgu Stopnica, zaś rok później odzyskało prawa miejskie. Już w 1919 r. sanatoria w Busku znów wypełniali kuracjusze. Po drugiej wojnie światowej Busko pełniło funkcję ośrodka administracyjnego, handlowego i usługowego dla sąsiednich wsi, lecz jego władze w pierwszej kolejności postawiły na rozwój miasta jako uzdrowiska.