To nadmorskie miasto zawdzięcza swój dzisiejszy splendor burzliwej tysiącletniej historii, w której przeplatały się wpływy polskie i niemieckie. Niezwykła starówka z imponującą gotycką katedra, uznawaną za największy ceglany kościół w Europie, pochodzi z czasów, gdy Gdańsk był jednym z kluczowych miast Hanzy. W XX wieku rozegrały się tu zdarzenia przełomowe w dziejach Polski i Europy – wybuch II wojny światowej, narodziny Solidarności i podpisanie porozumień sierpniowych.
Gdańsk, stolica województwa pomorskiego, tworzy wraz z Sopotem i Gdynią aglomerację, zwaną Trójmiastem. Łączna liczba jej mieszkańców sięga 750 tysięcy, sam Gdańsk liczy 456 tys. W odróżnieniu od Gdyni, która służy głównie jako port, oraz Sopotu – znanego kurortu letniego, Gdańsk jest miastem turystycznym, o pięknej zabytkowej zabudowie, która przyciąga niemal tylu gości, co krakowska starówka.
Gdańsk zawsze cieszył się szeroką autonomią, co miało niebagatelny wpływ na jego prężny rozwój gospodarczy. Złoty Wiek w historii miasta przypada na okres, gdy Gdańsk należał do Ligi Hanzeatyckiej. Dzięki eksportowi zboża w XVI i XVII wieku Rzeczpospolita zyskała miano “spichlerza Europy”, a Gdańsk stał się jednym z jej najbogatszych miast. Dalsze losy nadbałtyckiej metropolii obfitowały w wiele dramatycznych zdarzeń.
Obecnie Gdańsk to nie tylko istotny ośrodek kulturalny i akademicki, ale również dynamiczne centrum gospodarcze, rozwijające się w wielu kierunkach. Obok tradycyjnego przemysłu stoczniowego oraz wyrobu artykułów z bursztynu, Gdańsk postawił także na przemysł paliwowy, elektroniczny oraz telekomunikacyjny. Port morski oraz lotnisko międzynarodowe sprawiają, że Gdańsk to jeden z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w kraju.
Gdańsk jest położony nad Zatoką Gdańską, częścią Morza Bałtyckiego, zamkniętą od północy przez Półwysep Helski. Najstarsze części miasta znajdują się nad Motławą, jednym z ramion Wisły, która uchodząc do morza rozgałęzia się na kilka odnóg. Warto pospacerować wzdłuż jej brzegów, gdzie znajduje się słynny gdański Żuraw, i obejrzeć malownicze spichlerze i kamienice na wyspach na Motławie.
Gdańsk położony jest na równinie, a jego pagórkowate okolice porośnięte są sosnowym lasem. Aglomerację gdańską (Gdańsk, Gdynia, Sopot) otocza Trójmiejski Park Krajobrazowy. Pomorze to jeden z najczęstszym celów wakacyjnych wypraw, a bałtyckie plaże co lata zaludniają polscy i zagraniczni turyści. W bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się także Kaszuby, region o oryginalnej kulturze ludowej, którego mieszkańcy posługują odrębnym językiem.
Mozaika kultur polskiej i niemieckiej, tolerancja religijna, bliskie kontakty z Europą Zachodnią (jako jeden z ważniejszych portów bałtyckich) i długie tradycje Wolnego Miasta to główne czynniki, które wpłynęły na rozwój Gdańska. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 997 roku, kiedy miejsce to odwiedził św. Wojciech, biskup praski, który przybył na te tereny w ramach misji chrystianizacyjnej na Pomorzu. Początkowo Gdańsk znajdował się pod rządami książąt pomorskich, ale szybko zasiedliła go ludność niemiecka. W XIV wieku miasto przejęli Krzyżacy, czyniąc je jednym z głównych ośrodków handlowych państwa zakonnego.
Okres największej prosperity w historii Gdańska rozpoczął się w 1361 roku wraz z przystąpieniem do Ligii Hanzeatyckiej, związku nadmorskich miast handlowych Europy Północnej. Gdańsk szybko zyskał pozycję jednego z najważniejszych ośrodków Hanzy ze względu na dogodne usytuowanie na szlaku handlowym między Krakowem a Bałtykiem. Stąd eksportowano zboże i drewno do innych części Europy. Po zwycięstwie nad Zakonem Krzyżackim w XV wieku, Gdańsk powrócił do Polski. Miasto nadal cieszyło się wieloma przywilejami ekonomicznymi, a także znaczną niezależnością polityczną. Osiedlało się tutaj wielu cudzoziemców – kupców i emigrantów, chroniących się przed prześladowaniami religijnymi w słynnym z tolerancji mieście (zamieszkała tu chociażby duża grupa Szkotów). Złoty Okres w historii Gdańska trwał aż do XVII wieku.
W 1793 roku Gdańsk został włączony do Prus i znajdował się w ich granicach ponad sto lat, z krótką przerwą w latach 1807-1815, kiedy na mocy dekretu Napoleona zostało ustanowione Wolne Miasto Danzig. Wiek XIX to czas wzmożonej germanizacji ludności Gdańska, ale także znacznego rozwoju ekonomicznego i przemysłowego. Po I wojnie światowej, na mocy traktatu wersalskiego, Gdańsk ponownie uzyskał status Wolnego Miasta pod zwierzchnictwem Ligii Narodów.
Lata 30. to okres narastania w Gdańsku nastrojów nazistowskich. Atmosferę tych lat doskonale zobrazował noblista Gunter Grass w powieści „Blaszany bębenek”. Narastające żądania zwiększenia kontroli nad Pomorzem i Gdańskiem ze strony III Rzeszy doprowadziły od wybuchu II wojny światowej. W 1939 roku niemiecki pancernik Schleswig Holstein zaatakował Westerplatte, Wojskową Składnicę Tranzytową niedaleko Gdańska. W 1945 roku, po sześciu latach okupacji, Niemcy zostali wyparci z miasta przez oddziały Armii Czerwonej. Ocalałą ludność niemiecką zmuszono do opuszczenia Gdańska, a jej miejsce zajęli Polacy wysiedleni z Kresów (głównie z Wilna).
W roku 1970 strajki i demonstracje robotników w Gdańsku, krwawo spacyfikowane przez wojsko i milicję, doprowadziły do odejścia Władysława Gomułki. W czasie kolejnej fali protestów na wybrzeżu strajkujący pracownicy Stoczni Gdańskiej założyli Solidarność, pierwszą legalną organizację opozycyjną w PRL. Wydarzenia te stały się impulsem do przemian, które zapoczątkowały rozpad systemu komunistycznego w Europie Środkowo-Wschodniej.