Gołdap

Gołdap to jedyne w województwie warmińsko-mazurskim uzdrowisko. Wyjątkowy mikroklimat, czyste powietrze oraz zasoby borowinowe przyciągają tu co roku tysiące kuracjuszy i turystów, ceniących wypoczynek w harmonii z naturą.

gołdap

Gołdap to prężnie rozwijający się ośrodek turystyczno-wypoczynkowy na Mazurach i jedyne uzdrowisko w tym regionie. Leczy się tu schorzenia narządów ruchu, reumatyczne, stany pourazowe oraz niektóre choroby układu oddechowego i nerwowego, a także choroby kobiece. Ponadto, miejscowość szczyci się najczystszym w Polsce powietrzem i jest chętnie i tłumnie odwiedzania przez turystów zarówno latem, jak i zimą. W sezonie letnim kusi krystalicznie czystymi jeziorami, a zimą dobrze utrzymanymi stokami narciarskimi.
Zapaleni narciarze znajdą tu ponad 2 km tras zjazdowych oraz 5 wyciągów narciarskich (w tym kolej krzesełkową). Przy dobrych warunkach śniegowych funkcjonuje również ponad kilometrowy tor saneczkowy.
Gołdap znajdzie też uznanie wśród entuzjastów historii i zwiedzania. Szczególnie warte zobaczenia są: konkatedra NMP Matki Kościoła z 1560, kościół św. Leona z 1894 roku oraz dwie wieże ciśnień.
Będąc tu warto odwiedzić również ciekawe miejsca w okolicach Gołdapi, m.in. mauzoleum w Rapie oraz mosty w Stańczykach.

GEOGRAFIA

Gołdap to miasto w województwie warmińsko-mazurskim, oraz siedziba powiatu i gminy. Miejscowość leży na skraju Garbu Szeskiego, nad jeziorem i rzeką, gdzie rozciąga się Puszcza Romincka. Miasto zamieszkuje około 13 400 osób.

HISTORIA

Miasto Gołdap zostało założone z woli księcia Albrechta w 1565, celem wzmocnienia tej części Prus Wschodnich. Przywilej miejski miejscowość otrzymała pięć lat później. Gołdap zyskała wówczas herb, a jego mieszkańcy prawo do organizowania czterech jarmarków rocznie. Początkowo mieszkańcami byli głównie Litwini i Polacy, lecz z czasem zaczęła tu dominować ludność pochodzenia niemieckiego. W XVII wieku miasto miało zdecydowanie rolniczy charakter, a podstawowym źródłem utrzymania ludności była uprawa roli i hodowla bydła.
Gołdap wielokrotnie nawiedzały kataklizmy. Pierwszym z nich był pożar w 1623 roku, który zniszczył wszystkie budynki, poza ratuszem. Kolejna klęska nastąpiła dwa lata później. Epidemia dżumy, bo o niej mowa, doprowadziła do niemal całkowitego wyludnienia miasta. Gołdapi mocno dawały się we znaki również wojny, w tym wojna Rzeczpospolitej ze Szwecją oraz najazdy tatarskie w latach 1656-1657. Do końca XVII wieku miasto nawiedzało jeszcze kilka pożarów, a na początku XVIII stulecia rozwój gospodarczy hamowały przemarsze wojsk.
W XIX wieku w Gołdapi stacjonowały wojska. Po wojnach napoleońskich miasto cieszyło się względnym spokojem przez około sto lat. Utworzono powiat gołdapski, który zamieszkiwała wtedy ludność niemiecka, litewska i polska. Wiek XIX niestety również nie był wolny od klęsk. W latach 1831-1832 wybuchła tu epidemia cholery, a w 1834 roku pożar zniszczył 266 budynków.
W 1871 roku miasto weszło w skład III Rzeszy. Nastąpiło ożywienie gospodarcze. Wybudowano drogi, kanały i linie kolejowe, w tym kolej z Królewca do Ełku, oraz połączenie kolejowe z Węgorzewem i Żytkiejmami, co dało Gołdapi status poważnego węzła kolejowego. W powiecie działały warsztaty rzemieślnicze, a także browar, młyn parowy, huta szkła i dwie fabryki papieru.
I wojna światowa przyniosła duże zniszczenia. W międzywojniu, z kolei, miejscowość i cały powiat rozwijały się pod względem gospodarczym. Rozbudowano wtedy linię kolejową oraz zelektryfikowano i skanalizowano miasto.
Podczas II wojny światowej Gołdap, podobnie jak i inne miasta Prus Wschodnich, stała się dobrą bazą wypadową przeciwko Polsce. Stąd 22 czerwca 1941 roku niemieckie wojska uderzyły na ZSRR. Dopiero pod koniec 1944 roku dotarł tu front wschodni. Ostatecznie Gołdap została zdobyta 22 stycznia 1945 roku.
Miasto szybko zaczęło się odbudowywać. Powstały tu spółdzielnie, zakłady pracy, placówki kultury oraz szkoły. W latach sześćdziesiątych dostrzeżono uzdrowiskowe atuty tych terenów, a na początku lat osiemdziesiątych minister zdrowia wpisał Gołdap na listę potencjalnych miejscowości uzdrowiskowych.