Iwonicz Zdrój

Iwonicz to jedno z najstarszych w Polsce uzdrowisk. Obecnie w Iwoniczu Zdroju leczy się schorzenia układu trawienia i nerwowego, choroby reumatologiczne, kobiece i dróg oddechowych. Lecznicze wody mineralne i korzystny mikroklimat stwarzają doskonałą okazję do zatroszczenia się o swoje zdrowie.

iwonicz Zdrój

Iwonicz-Zdrój to słynne polskie uzdrowisko z licznymi łazienkami borowinowymi i pawilonami źródeł. Poza tym, ze względu na obecność wielu turystycznych ścieżek rowerowych i pieszych, jest on doskonałym miejscem dla miłośników aktywnego wypoczynku i harmonii z naturą. Do najsłynniejszych i najbardziej malowniczych szlaków pieszych zaliczają się: Główny Szlak Beskidzki (trasa: Iwonicz-Zdrój – Rymanów-Zdrój, czas przejścia: około 2,5 h), Rymanów-Zdrój (2 h), Klimkówka (1:10 h), Góra Żabia (1 h) i Las Grabiński (1:30 h). Będąc tu warto również wybrać się na wycieczkę rowerową po 24-kilometrowym Szlaku między Zdrojami. Jego trasa prowadzi od Iwonicza-Zdroju, przez Klimkówkę, Rymanów, Rymanów-Zdrój i Bałuciankę.
Iwonicz-Zdrój może również poszczycić się licznymi zabytkami. Najciekawszym z nich jest bez wątpienia kościół parafialny pod wezwaniem Św. Iwo i Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych z 1895 roku. Został on zbudowany według projektu architekta austriackiego Favorgera. Świątynia stanowi wyjątkowy przykład drewnianego kościoła zdrojowego o cechach neogotyckich na terenie województwa podkarpackiego. W Iwoniczu znajdują się również liczne pomniki, m.in. Pamiątka (obelisk ku pamięci Karola Załuskiego – wskrzesiciela uzdrowiska) z 1860 roku, pomnik Wincentego Pola z 1875 roku i obelisk Władysława Bełzy.

GEOGRAFIA

Iwonicz-Zdrój to miasto w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, zamieszkałe przez 1 890 osób. Miejscowość leży w Beskidzie Niskim, w dolinie Iwonickiego Potoku, na wysokości 410 m n.p.m.
Iwonicz-Zdrój ma dobre połączenie z Krosnem, Jasłem, Katowicami, Kielcami, Krakowem, Leżajskiem, Lublinem, Łodzią, Rzeszowem, Ustrzykami Dolnymi i Warszawą.

HISTORIA

Iwonicz to jedno z najstarszych w Polsce uzdrowisk. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą już z 1413 roku, a o Iwoniczu jako o uzdrowisku mówi się od 1578 roku. W 1630 r. lekarz z Przemyśla Jan Sechkini opisał walory wód iwonickich wraz z podaniem wskazań lekarskich. Źródła te wspomniane były jeszcze w 1633 r. przez biskupa przemyskiego Firleja.
Przez Iwonicz przechodziły podczas wypraw wojennych wojska węgierskie (1474), tatarskie (1624), szwedzkie (1655-1656) i siedmiogrodzkie (1657). W okresie rozbiorów Polski (1769-1772), na tych terenach toczyły się krwawe walki między wojskami carycy Katarzyny a Konfederatami Barskimi wspieranymi przez miejscowych i właścicieli Uzdrowiska Ossolińskich.
Po pierwszym rozbiorze w 1772 r., Iwonicz znalazł się pod zaborem austriackim. Wtedy miejscowość rozkwitła jako uzdrowisko. Rozpoczęła się budowa pierwszych instalacji uzdrowiskowych i kąpielowych oraz obiektów zakładu kąpielowego i łazienek.
Podczas II Wojny Światowej do Iwonicza wkroczyli Niemcy i ulokowali tu oddziały Wehrmachtu z 231 i z 239 Dywizji Piechoty, oddziały żandarmerii wojskowej i posterunek Werkschutzu. 26 lipca 1944 roku AK OP-15 złożona z 38 okolicznych mieszkańców, w ramach akcji „Burza”, pod dowództwem Franciszka Kochana „Obłońskiego”, bez strat wyzwoliła Iwonicz-Zdrój i jako Rzeczpospolitą Iwonicką utrzymała aż do wejścia wojsk radzieckich 20 września 1944. Po wkroczeniu wojsk radzieckich rozpoczęły się aresztowania dokonywane przez NKWD i UB. Rzeczpospolita Iwonicka została upamiętniona tablicą na głazie przy Krzyżu w centrum uzdrowiska.
W 1973 roku Iwonicz-Zdrój otrzymał prawa miejskie.