Kołobrzeg to szybko rozwijające się miasto portowe i największe uzdrowisko na polskim wybrzeżu, które od dawna przyciąga zarówno Polaków, jak i gości zza granicy. Morze i piękna 12-kilometrowa plaża, cenne zabytki, czyste powietrze, mnóstwo zieleni oraz bogata oferta rozrywkowa – oto, co składa się na popularność Kołobrzegu jako miejscowości turystycznej i wypoczynkowej.
Dzięki specyficznemu mikroklimatowi oraz naturalnym leczniczym produktom (terapeutycznym borowinom i solance) Kołobrzeg jest jednym z najpopularniejszych nadmorskich uzdrowisk w Polsce. Miasto dysponuje największą bazą hotelową, wysoko wykwalifikowaną służbą medyczną oraz sprzętem diagnostycznym i terapeutycznym niezbędnym do zaspokojenia potrzeb pacjentów w każdym wieku. Kołobrzeg należy do najbardziej znanych uzdrowisk specjalizujących się w leczeniu chorób układu oddechowego, sercowo-naczyniowego, schorzeń narządów ruchu, jak też zaburzeń endokrynologicznych oraz metabolicznych. Dobre efekty uzyskuje się także w leczeniu dzieci.
Kalendarz wydarzeń w Kołobrzegu jest pełen atrakcji. Najpopularniejsze z nich to coroczny festyn historyczny zwany Targiem Solnym oraz „Interfolk” – Międzynarodowe Spotkania z Folklorem, które odbywają się corocznie od 1992 r. Już pierwsza edycja tego festiwalu zgromadziła około stu zespołów ludowych z całego świata.
Z miejskiego portu można popłynąć łodzią na wyspy Bornholm i Ruggia. Wędkarze poszukujący wyjątkowych wrażeń z pewnością wybiorą się na połów kutrem rybackim. Istnieje również możliwość odbycia licznych wycieczek pieszych oraz rowerowych.
Kołobrzeg znajduje się w środkowej części polskiego wybrzeża, na granicy Wybrzeża Trzebiatowskiego i dwóch Równin: Gryfickiej oraz Białogardzkiej. Leży przy ujściu rzeki Parsęty do Wisły, na wysokości 8 m n.p.m.
Miasto jest oddalone o 150 km od Szczecina, stolicy województwa zachodniopomorskiego, i 44 km od Koszalina. Obszar 145 km2 zamieszkuje około 50 000 ludzi.
Kołobrzeg oddziela od otwartego morza pasmo wydm osiągających wysokość 10 m. Ze względu na położenie miasta, tutejszy klimat jest ostry i wietrzny. Pomimo tego, to właśnie Kołobrzeg ma największe nasłonecznienia na polskim wybrzeżu – około 1635 godzin w roku.
W VII w., na początku swego istnienia, Kołobrzeg położony był 4 km od wybrzeża Bałtyku. Dawni osadnicy żyli z pozyskiwania soli i handlu nią (osada znana była jako Salsa Cholbergiensis – Słone Miasto).
Cesarz Otto III i król Bolesław Chrobry ustanowili tu biskupstwo w 1000 r., lecz przetrwało ono zaledwie kilkanaście lat. Mimo to, jako siedziba biskupa, w czasach wczesnego średniowiecza Kołobrzeg zdobył rangę ważnego ośrodka politycznego. W 1255 r. uzyskał prawa miejskie i został przeniesiony w miejsce, w którym jest zlokalizowany do dziś – nad sam brzeg morza. Po wstąpieniu do Związku Miast Hanzeatyckich, znacznie zwiększył się eksport soli i śledzi.
Widocznym znakiem zamożności mieszkańców pozostaje fakt, że pod koniec XV w. w obrębie murów Kołobrzeg był murowanym miastem. Miasto zostało skanalizowane już w XVI w.
W XVII w. wojna trzydziestoletnia położyła kres epoce prosperity. Po wojnie Kołobrzeg, podobnie jak całe Pomorze Zachodnie, stał się częścią Brandenburgii na mocy traktatu pokojowego podpisanego w Westfalii, zaś potem przeszedł pod władanie Prus. Co więcej, rozwiązanie Hanzy zatrzymało rozwój handlu w mieście.
W 1807 r., podczas wojen napoleońskich, Kołobrzeg przekształcono w twierdzę wojskową, która nigdy nie została zdobyta przez wrogie siły, ani wówczas ani w czasie II wojny światowej.
Począwszy od 1872 r. Kołobrzeg nie pełnił już roli twierdzy wojskowej, a został w krótkim czasie zmieniony w uzdrowisko. Dzięki połączeniu kolejowemu z Berlinem, Poznaniem, Gdańskiem oraz Szczecinem z każdym rokiem coraz większa liczba turystów przybywała do Kołobrzegu. Jednakże wiele starych fortyfikacji zachowało się do dnia dzisiejszego.
W drugiej połowie XVIII w., podczas wojny siedmioletniej, część Kołobrzegu strawił ogień.
W XIX w. miasto stało się największym uzdrowiskiem na całym polskim wybrzeżu, pełnym pensjonatów, restauracji i małych sanatoriów, w których goście mogli zażywać kąpieli solankowych, parowych oraz borowinowych.
W czasie II wojny światowej w Kołobrzegu odbyły się krwawe walki, w wyniku których zniszczeniu uległo ponad 90% miasta. Mimo, że rząd polski przejął Kołobrzeg 1 czerwca 1945 r., odbudowa ruszyła dopiero w 1956 r. W niedługim czasie przywrócono miastu jego dawny blask.