Łeba

Nawet, gdy inne kurorty świecą pustkami, każdego lata do Łeby przybywają rzesze turystów, wielbicieli morza i piaszczystych plaż. To sympatyczne rybackie miasteczko ma wiele uroczych zakątków, chociaż wiele zabytków zasypały piaski.W pobliżu znajduje się jezioro Łebsko oraz Słowiński Park Narodowy, słynący z ruchomych wydm i ciekawostek botanicznych. Nawet krótki pobyt w Łebie pozwoli zrozumieć, skąd bierze się niezwykła popularność tego miejsca.

o Łebie

Łeba to idealne miejsce na rodzinne wakacje, leniuchowanie na plaży i morskie kąpiele, a tutejsze wybrzeże uważane jest za najczystsze w Polsce. Ta nieduża miejscowość, przypominająca raczej wioskę niż miasto, oferuje wiele miejsc noclegowych o zróżnicowanym standardzie, w tym również na kempingach. W lipcu i sierpniu otwartych jest tu wiele barów oraz smażalni ryb, w których codziennie można kupić świeże przyrządzone ryby, specjały tutejszej kuchni.

Łeba jest także doskonałą propozycją wakacyjną dla osób preferujących aktywny wypoczynek, szczególnie wielbicieli windsurfingu i jazdy konnej. Piękne krajobrazy zachęcają również do pieszych i rowerowych wycieczek po okolicy.

W bezpośrednim sąsiedztwie Łeby znajduje się Słowiński Park Narodowy, królestwo lasów i jezior. Największą atrakcją parku są majestatyczne wydmy, które “wędrują” pod wpływem nadmorskich wiatrów. Chociaż tuż obok jest Bałtyk i jezioro Łebsko, piaszczyste tereny parku przypominają prawdziwą pustynię.

GEOGRAFIA

Łeba położona jest w województwie pomorskim, 110 km od Gdańska, na prawym brzegu rzeki Łeby (od której wzięła nazwę). Usytuowana między dwoma jeziorami – Sarbsko na wschodzie i Łebsko na zachodzie, otoczona jest pięknymi lasami sosnowymi. Liczba jej mieszkańców nie przekracza 4 000 osób.

Miasteczko jest także uzdrowiskiem, znanym z łagodnego klimatu morskiego i zdrowego powietrza, bogatego w jod i sól. Na turystów czeka przeważnie piękna, słoneczna pogoda, choć silne wiatry znad morza niosą niekiedy ze sobą gwałtowne zmiany atmosferyczne.

HISTORIA

Już od wieków Łeba musiała stawiać czoła niszczącym siłom natury. Położona tuż nad brzegiem morza, miejscowość ta wielokrotnie borykała się ze sztormami i falami morskimi. Aż do drugiej połowy XIX wieku, kiedy nurt Łeby został uregulowany, portowi zagrażała także rzeka, często występująca z brzegów. Kroniki wspominają wielkie powodzie z lat 1396, 1441, 1467 i 1497.

Gwałtowny sztorm na Bałtyku z roku 1558 przyczynił się do znacznego zniszczenia miasta. Łebę odbudowano, przenosząc ją bardziej na wschód, aby uniknąć niekorzystnego wpływu wiatru i fal morskich.

Łeba to również miejscowość o długiej i skomplikowanej historii. Pierwsze wzmianki o tej osadzie znaleziono w źródłach pisanych z 1268 roku. Była to wówczas nadbałtycka wioska rybacka, otoczona licznymi jeziorami, której rzeki wpadały do Bałtyku. Zamieszkiwali ją, oprócz rybaków, także kupcy i rzemieślnicy.

W XIII wieku Łeba należała najprawdopodobniej do lokalnego rodu Święców, od których mogła wziąć swoj herb (znajduje się w nim rybozwierz, pół-gryf, pół-ryba). Już z początkiem XIV wieku znalazła się, wraz z całym Pomorzem Gdańskim, pod panowaniem Zakonu Krzyżackiego. W następnym stuleciu stała się członkiem Hanzy, handlowego stowarzyszenia miast północnoeuropejskich istniejącego od XII wieku do 1669 roku.

Wojna trzynastoletnia położyła kres hegemonii Zakonu Krzyżackiego, Łeba tymczasem jeszcze kilkakrotnie zmieniała właścicieli. Najpierw stała się przedmiotem sporu książąt zachodniopomorskich, następnie przez krótki okres czasu podlegała bezpośrednio królom polskim. W 1657 roku przeszła pod władanie Brandenburczyków, aby ostatecznie stać się własnością monarchów pruskich. Miasto powoli rozwijało się i w 1791 roku liczyło już 500 mieszkańców i 97 domów.

W XIX wieku, wraz z szybkim rozwojem kolei i dróg, handel morski stracił na znaczeniu. Do upadku portu przyczyniła się także zaostrzająca się rywalizacja z sąsiednimi miasta. Jednocześnie Łeba rozwijała się jako kurort turystyczny, przyciągając coraz liczniejszych gości.