Legnica

Legnica, średniej wielkości miasto na Dolnym Śląsku, ma wszelkie szanse, by stać się drugim najważniejszym kulturalnym i ekonomicznym centrum regionu, zaraz po jego stolicy, Wrocławiu. Miasto szczyci się wieloma imponującymi budynkami o wysokiej wartości architektonicznej i w różnych stylach architektonicznych (od sztuki romańskiej po secesję), z których najstarsze pochodzą z początku XIII w. Co więcej, Legnica już od dawna słynie z licznych zielonych terenów miejskich, a także jako ważny ośrodek kulturalny zarówno w regionie, jak i w skali kraju.

o Legnicy

Większość najlepiej zachowanych zabytków architektury i sztuki w Legnicy reprezentuje styl barokowy. Szczególnie interesująca dla turystów dzielnica Tarninów wyróżnia się uroczymi secesyjnymi budynkami i mnóstwem zieleni. Obecnie w Legnicy jest 700 ha obszarów zielonych i wciąż tworzone są nowe. Ochrona środowiska naturalnego należy do priorytetów władz miasta, co znajduje odbicie w licznych tytułach i nagrodach, jakie przyznano Legnicy.

W mieście warto zobaczyć zamek książęcy z elementami romańskimi, gotyckimi i renesansowymi, zespół architektury barokowej z kościołem św. Jana i mauzoleum Piastów, dawną Akademię Rycerską, Pałac Opacki, a także fragmenty średniowiecznych murów obronnych. Warto także przespacerować się po Rynku, wśród tzw. kramów śledziowych, oraz spędzić trochę czasu w legnickim Muzeum Miedzi.

Aby jeszcze bardziej uatrakcyjnić wizerunek miasta, ogranizowane są tu liczne przedsięwzięcia kulturalne, jak np. Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy „Młody Paganini”. Miłośnicy kultury mogą uczestniczyć w następujących uznanych imprezach: Międzynarodowa Wystawa „Satyrykon”, Europejskie Spotkania Mniejszości Narodowych i Etnicznych „Pod Kyczerą”, Międzynarodowe Prezentacje Srebra Artystycznego oraz Ogólnopolski Turniej Chórów „Legnica Cantat”.

GEOGRAFIA

Legnica leży w południowo-zachodniej części Niziny Śląskiej, w miejscu gdzie krzyżują się dwie główne drogi o znaczeniu europejskim, autostrada A4 (wschód-zachód) i droga krajowa nr 3, łącząca północną Polskę z południem Europy. Miasto ma 109 030 mieszkańców i powierzchnię 56,3 km2.

Legnica leży u zbiegu dwóch rzek: Czarnej Wody i Kaczawy, na wysokości od 113 do 168 m n.p.m. Jest to jedno z najcieplejszych miast w kraju, o średniej rocznej temperaturze ok. 8,5 stopni C. Łagodny klimat i długi okres wegetacyjny korzystnie wpływają na środowisko.

HISTORIA

Pierwszą wzmiankę o Legnicy, mieście założonym w VII w., można odnaleźć w kronikach z 1004 r. Nazwa miasta pochodzi od czasownika „leżeć”.

Legnica zyskała sławę dzięki bitwie pod Legnicą, stoczonej 9 kwietnia 1241 r. na Polu Legnickiem w pobliżu miasta, między hordami mongolskimi a połączoną armią księcia Henryka II Pobożnego. Wspierana przez szlachtę feudalną, miała w swych szeregach Polaków, Niemców oraz rycerzy zakonów krzyżackiego, szpitalników i templariuszy. Mongołowie zabili Henryka II i mocno przetrzebili jego armię, lecz mimo to przerwali swój pochód w głąb Europy i zawrócili, by wziąć udział w wyborach nowego Wielkiego Chana, zwołanych po śmierci chana Ogedei w tym samym roku. Chociaż bitwa pod Legnicą uchodzi za przełomowy dzień, w którym przerwano mogolską ekspansję i uratowano Europę, w rzeczywistości przyczyną odwrotu armii tatarskiej były konflikty wewnętrze w państwie Mongołów.

W średniowieczu urodził się w Legnicy wybitny fizyk, matematyk i filozof Witelon (Vitello), postać niezbyt dobrze znana i dość tajemnicza.

W 1163 r. zamieszkali w Legnicy książęta dolnośląscy, natomiast od 1248 r. do 1675 r. miasto służyło jako siedziba księstwa pod rządami lokalnej gałęzi dynastii Piastów. Następnie, w średniowieczu, miasto zostało wcielone do Królestwa Czeskiego. W 1526 r., po śmierci czeskiego króla Ludwika II, Legnica znalazła się na obszarze monarchii habsburskiej. W 1676 r. miasto dostało się pod bezpośrednie rządy habsburskie, co było konsekwencją śmierci ostatniego księcia z dynastii Piastów, Georga Wilhelma. Reformacja dotarła na teren księstwa już w 1522 r. Natomiast w 1742 r., po tym, jak Prusy pokonały Austrię i Śląsk stał się częścią Królestwa Pruskiego, miasto znane dotąd jako „Lignica” otrzymało nazwę „Liegnitz”. Od tego momentu rozpoczęła się intensywna germanizacja zamieszkałej tu ludności. Podczas wojen napoleońskich, w 1813 r., Prusacy pod wodzą feldmarszałka Bluchera pokonali Francuzów w bitwie nad Kaczawą.

Po drugiej wojnie światowej (1945 r.) Legnica powróciła do Polski. Ponieważ nazwa „Lignica” brzmiała nieco archaicznie, w 1948 r. zmienioną ją na „Legnica” i pod taką nazwą miasto jest znane do dziś.