Lublin

Pod względem popularności Lublin nie dorównuje Warszawie czy Krakowowi, ale z całą pewnością warto się tu wybrać. Poprzez wiele wieków współistniały tu dwie kultury: polska i żydowska, które wywarły wpływ na zabudowę i atmosferę miasta. Wycieczka śladami przeszłości Lublina jest wspaniałym doświadczeniem, dlatego należy nie zrażać się nieciekawymi przedmieściami i odwiedzić centrum. Lubelska Starówka, choć trochę zaniedbana, niejednego może zauroczyć. Nastrojowe restauracje i kawiarenki przypominają klimaty krakowskiego Kazimierza.

o Lublinie

Począwszy od końca XX wieku władze miejskie dokładają wszelkich starań, aby odrestaurować Lublin, zaniedbany w latach poprzednich Jego wyjątkowa atmosfera przyciąga wielu turystów, którzy doceniają tutejsze kafejki i kluby. Po sezonie Lublin zamienia się w typowe miasto studenckie – mieści się tu kilka ważnych uczelni wyższych.

Stare Miasto, położone na niskim, okrągłym wzgórzu, mogłoby służyć za scenografię do filmu, którego akcja toczy się w średniowieczu. Zachęcamy zwłaszcza do odwiedzenia kościoła dominikanów oraz majestatycznego neogotyckiego zamku z kaplicą udekorowaną bezcennymi XV-wiecznymi freskami.

Chociaż miasto zostało założone na skrzyżowaniu kilku ważnych szlaków handlowych, wiodących do Warszawy, Berlina, Kijowa i Odessy, słabo rozwinięta infrastruktura w dużym stopniu wpływa dziś negatywnie na rozwój miasta. Lokalne władze starają się przeciwdziałać tej sytuacji, wspierając między innymi plany budowy nowego lotniska z połączeniami międzynarodowymi.

Lublin to przede wszystkim miasto akademickie, choć rozwinięte są tu też niektóre gałęzie przemysłu – produkcja samochodów dostawczych, leków, przemysł spożywczy. Od 1999 roku odbywają się tu również targi międzynarodowe.

GEOGRAFIA

Miasto to, położone 175 km od Warszawy, warto odwiedzić nie tylko ze względu na jego zabytki. To także ważny lokalny ośrodek gospodarczy i hadlowy, stolica województwa oraz największe miasto na wschód od Wisły (z liczbą mieszkańców – 350 tys.)

Miasto położone jest na Wyżynie Lubelskiej. Rzeka Bystrzyca dzieli je na dwie części: zachodnią – pagórkowatą, poprzecinaną dolinami i wąwozami lessowymi, oraz wschodnią – nizinną. Swój urok Lublin zawdzięcza bogatej tradycji, barwnemu lokalnemu kolorytowi, ale także dużemu jeziorowi i otaczającym Lublin lasom.

HISTORIA

Początki Lublina sięgają średniowiecza – czasów, kiedy miasto było osadą kupiecką i twierdzą obronną na wschodniej granicy nowo powstałego państwa polskiego. Pierwsze zapiski na temat Lublina pochodzą z XII wieku, w 1317 roku otrzymał on prawa miejskie. Korzystne położenie na szlaku handlowym prowadzącym do Morza Czarnego przyczyniło się do rozwoju miasta. Z drugiej strony, lokalizacja przy granicy kraju spowodowała, że Lublin był niejednokrotnie celem najazdów.

W XV wieku Lublin otoczono murami, wzmocnionymi wieżami i bramami. Wzniesiono wówczas murowany zamek, z którego do dnia dzisiejszego zachowała się jedna wieża i gotycka kaplica z niezwykłymi freskami ufundowana przez Władysława Jagiełłę. Władca ten w dużym stopniu przyczynił się do rozwoju Lublina, przyznając mu wiele przywilejów i mianując go stolicą regionu.

Jako ważny ośrodek handlowy, miasto przyciągało kupców różnych narodowości, stając się domem dla Polaków, Żydów, Rusinów, Niemców i Ormian. Rozwijający się w Polsce ruch znalazł duże poparcie wśród mieszkańców Lublina. To tutaj mieszkał i zmarł Jan Kochanowski, ojciec polskiej literatury, uważany za największego staropolskiego poetę.

W XVI wieku Lublin stał się świadkiem jednego z kluczowych wydarzeń w dziejach Polski – unii polsko-litewskiej. Skutkiem unii lubelskiej było powstanie największego państwa na kontynencie europejskim, rozciągającego się od Bałtyku aż po Morze Czarne.

W XVII wieku miasto odniosło wiele zniszczeń spowodowanych wojnami z Kozakami i Szwedami. Liczne epidemie przyczyniły się do dalszego upadku miasta. W wyniku rozbiorów Lublin wszedł w skład ziem zabranych przez Austrię, aby następnie, po wojnach napoleońskich, przejść pod berło cara rosyjskiego. Po I wojnie światowej Lublin ponownie znalazł się w granicach Polski – przez krótki czas pełnił nawet rolę stolicy nowo narodzonego państwa polskiego. Wkrótce po odzyskaniu niepodległości w mieście założono Katolicki Uniwersytet Lubelski (KUL).

W czasie okupacji niemieckiej, wielu mieszkańców Lublina, szczególnie ludność pochodzenia żydowskiego, zginęło w obozie koncentracyjnym w Majdanku, utworzonym na przedmieściach miasta. Dwie dzielnice żydowskie (Podzamcze oraz Wieniawa) zostały zrównane z ziemią.

W 1944 roku komuniści powołali w Lublinie rząd, stopniowo przejmując kontrolę na całym krajem. Wkrótce potem założono drugi uniwersytet i zaczęto wdrażać program szybkiej industrializacji. W 1980 roku w Lublinie wybuchły duże strajki – robotnicy z Lublina i pobliskiego Świdnika zaprotestowali przeciwko wysokim cenom mięsa. Dało to początek fali wystąpień, która rozprzestrzeniła się po całej Polsce, prowadząc do powstania Solidarności.