Jedna z najstarszych i najpopularniejszych miejscowości w Bieszczadach, idealny zakątek dla wszystkich poszukujących ciszy i spokoju. Myczkowce oferują wiele możliwości zakwaterowania, a także restauracje, bary, kawiarnie i wypożyczalnię sprzętu wodnego. Wielu turystom wieś służy jako punkt wypadowy do wędrówek w wyższe partie Bieszczad.
W tej bieszczadzkiej wiosce, choć niewielkiej, można znaleźć kilka ciekawych zabytków. Należą do nich dawna cerkiew grekokatolicka wybudowana w latach 1910-1912, która od 1979 r. pełni funkcję rzymskokatolickiego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, kamienny spichlerz z pierwszej połowy XVII w., jedyny element zespołu dworskiego, który ocalał z pożaru w 1947 r., a także murowane kapliczki przydrożne z końca XIX w.
Latem w Myczkowcach i okolicy można korzystać z wielu form aktywnego wypoczynku, jak chociażby wędkarstwo, jazda konna czy zbieranie grzybów. Jedną z miejscowych atrakcji stanowi źródełko z leczniczą wodą. Zima to oczywiście czas sezon narciarski, zaś latem, wiosną i jesienią piesze wycieczki po malowniczych, dzikich terenach stwarzają możliwość obserwacji zwierząt rzadko spotykanych w innych miejscach w Polsce. Dzięki dogodnym połączeniom autobusowym łatwo dojechać do wszystkich miast i wiosek w regionie.
Myczkowce są przede wszystkim miejscowością turystyczną i rolniczą, ale słyną również z zapory i elektrowni wodnej. Mniej więcej kilometr poniżej zapory można podziwiać „Skałki Myczkowieckie”, osiągające wysokość 60 m. W szczelinach skalnych zagnieździły się liczne gatunki ptaków. Ze szczytu urwiska rozpościera się uroczy widok na stare koryto Sanu i całe Myczkowce.
Myczkowce leżą w województwie podkarpackim, ok. 10 km na południowy-wschód od Leska i 5 km od Soliny. Zamieszkuje je tylko około 500 osób.
Jest to mała wieś, pięknie położona w dolinie górnego Sanu, w samym sercu Bieszczad. W granicach Myczkowiec do rzeki wpadają liczne strumienie. San w tej okolicy jest wyjątkowo malowniczy, dzięki wysokim brzegom między Myczkowcami a Zwierzyniem. Jezioro Myczkowieckie, o powierzchni ok. 2 km2, zajmuje drugie miejsce po Zalewie Solińskim wśród największych akwenów wodnych w rejonie Bieszczad.
Myczkowce powstały za panowania książąt ruskich, co czyni je jedną z najstarszych wsi w Bieszczadach. Pierwsza wzmianka o Miczkowcach, jak wówczas nazywano miejscowość, pochodzi z roku 1376. Nazwa „Miczkowce” wywodzi się od słowa „Myczko”, dawnej formy imienia „Mikołaj”. Właśnie w 1376 r. starosta sanocki rozdzielił dwie sąsiadujące ze sobą wsie, Myczkowce i Terpiczów (dzisiejsza Średnia Wieś). W tym czasie była to wieś prywatna, szlachecka i należała do Oleska („Olescho”). Dokument i podział potwierdził w 1425 r. przywilejem królewskim Władysław Jagiełło.
W 1441 r. nowym właścicielem Myczkowiec został Mikołaj Kmita, kasztelan przemyski. Dwukrotnie zastawiał wieś jako poręczenie za zaciągnięte długi, a jego synowie uczynili to samo w latach 1449 i 1453.
Kolejne ważne wydarzenie to najazd Jana Kmity, kasztelana lwowskiego. W 1456 r. zdobył siłą nie tylko Myczkowce, ale także inne wsie klucza dóbr sobieńskich. Istnieje zapisek z 1479 r., mówiący, iż w owym czasie Myczkowce posiadały dwór z folwarkiem, łąkami, polami uprawnymi i młynem. W 1488 r., Myczkowce wraz z innymi wsiami klucza dóbr sobieńskich przeszły w ręce Stanisława Kmity, dziedzica z Sobienia.
Następnie, w 1491 r., Myczkowce zyskały nowych właścicieli, którzy mieli je w posiadaniu przez kilka lat. Stanisław Kmita, kasztelan przemyski, odstąpił Myczkowce wraz z innymi wioskami w okolicy księżnej Jarochnie na drodze sprzedaży i wymiany. W latach 1496-1499 wieś dzierżawił szlachcic, niejaki Andrzej Racławski. Jednak w 1500 r. Kmita odzyskał zastawione Myczkowce i wydzierżawił je szlacheckiemu małżeństwu, Annie i Marcinowi Turskim. Kolejnymi właścicielami byli Piotr i Stanisław Kmita, w latach 1518-1519.
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych państw słowiańskich, w 1885 r. Myczkowce należały do rzymskokatolickiej parafii w Uhercach, posiadały drewnianą cerkiew oraz murowaną kaplicę greko-katolicką, należącą do parafii w Bóbrce.
W 1939 r. na rzece San wytyczono granicę z Niemcami, a Myczkowce dostały się pod okupację sowiecką trwającą do czerwca 1941 r. Ostatnie lata II wojny światowej to okres okupacji niemieckiej i ofensywy radzieckiej, a także partyzanckiej walki Polaków i Ukraińców zakończone przeprowadzoną w 1947 akcją „Wisła”.
Na lata 60-te XX w. przypadła budowa sztucznego zbiornika wodnego, zapory i elektrowni wodnej. Te przedsięwzięcia zapewniły Myczkowcom znacznie szybszy rozwój.