Wieliczka

Jeśli dwugodzinna przechadzka ciemnymi, podziemnymi korytarzami kopalni soli wydaje Ci się być dziwną atrakcją turystyczną to powinieneś przemyśleć to jeszcze raz. Spacer po Kopalni Soli w Wieliczce to nic innego, jak ekscytująca podróż wśród kryształowych komnat i labiryntu ścieżek, które zdają się prowadzić do samego środka wnętrza Ziemi. Po drodze napotkasz unikatowe pomniki z soli, jeziora, a nawet kościoły, ukryte 65m pod powierzchnią ziemi. Jeśli nie lubisz zwiedzać, możesz po prostu zatrzymać się w Wieliczce, aby zjeść smaczny posiłek lub ugasić pragnienie.

o Wieliczce

Podczas bezustannego działania od Średniowiecza Kopalnię Soli w Wieliczce zawsze uważano za coś więcej, niż tylko miejsce wydobywania surowca. Kopalnia została umieszczona na liście światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego i stała się popularnym miejscem, chętnie odwiedzanym od późnych lat XVII wieku. Kopalnia Soli przyciągała tak znamienite osoby, jak Mikołaj Kopernik, Goethe, Jan Paweł II oraz tłumy innych ludzi. Do popularności tego miejsca przyczynia się dodatkowo specyficzny mikroklimat, składający się w dużej mierze ze zmineralizowane, wilgotne powietrze oraz temperatura utrzymująca się na poziomie 7-12°C przez cały rok.
Oprócz korzystnej temperatury, kopalnia zaskakuje niespotykanie pięknie zdobionymi komnatami (szczególnie polecamy Komnatę Kopernika oraz Komnatę Piłsudskiego), intersująca jest również wystawa dotycząca rozwoju technik stosowanych w kopalnictwie soli od czasów Średniowiecza.
Najbardziej ekscytującą atrakcją jest Komnata Błogosławionej Kingi, która znajduje się na najniższym poziomie kopalni. Ten jedyny w swoim rodzaju kościół powstał w XIX wieku został wykuty wyłącznie z kryształów soli, łącznie z figurkami świętych oraz żyrandolami, które oświetlają komnatę ciepłym blaskiem. Chociaż do świątyni niełatwo dotrzeć, w każdą niedzielę odbywa się tam katolicka msza święta, a czasem koncerty muzyki klasycznej lub jazzu w wykonaniu lokalnych i międzynarodowych muzyków.

Bądź przygotowany na porządny spacer. Kopalnia składa się z około 2040 jaskiń, o różnych kształtach, rozmieszczonych na 9 poziomach, z których najwyższy położony jest 65 m pod powierzchnią ziemi, a najniższy na głębokości 135 metrów. Trasa zwiedzania wiedzie wśród wielu komnat, wokół jeziora i ma ponad 3 km długości, co stanowi niewielką część wszystkich znanych korytarzy, liczących w sumie 300 km długości. To właśnie dlatego wycieczki po kopalni trwają od 2 do 3 godzin.

GEOGRAFIA

Kopalnia Soli w Wieliczce znajduje sie w województwie małopolskim, około 50 km na południowy – wschód od Krakowa. Kopalnia leży niedaleko od małej wsi przemysłowej, zwanej także Wieliczką. Kopalnia sięga 135 m w głąb Ziemi, posiada liczne podziemne korytarzem jeziora oraz komnaty wykute w blokach soli. Tereny otaczające kopalnię to typowe dla regionu faliste wzgórza, gęste lasy oraz potoki. Do Wieliczki najlepiej dotrzeć jednym z wielu busów, kursujących na trasie Kraków – Wieliczka. Można także dojechać pociągiem, który zatrzymuje się na stacji odległej o około 15 minut marszu od kopalni.

HISTORIA

Historia Kopalni Soli w Wieliczce sięga X wieku, co sprawia, że jest to druga najstarsza kopalnia w Polsce (najstarsza znajduje się w Bochni, około 25 km od Wieliczki). Pierwsze wzmianki na temat Wieliczki pochodzą z XI i XII wieku, kiedy to król Polski Bolesław Śmiały nadał Wieliczce status miasta. Od tego momentu Kopalnia Soli w Wieliczce stała się podstawą rozwoju gospodarczego tego regionu. Nie powinien więc dziwić fakt, że w Średniowieczu sól była warta tyle samo, co złoto i srebro, ponieważ była niezbędna do produkcji broni oraz konserwowania mięsa i innych produktów spożywczych.
Chociaż Wieliczka dostarczała niewiarygodnie duże ilości soli (w XIV wieku stanowiły prawie 25% dochodu kraju), proces wydobywczy był ogromnie drogi, głównie z powodu prymitywnej i czasochłonnej techniki używanej przez górników. W celu uniknięcia bankructwa król był zmuszony skorzystać z usług prywatnych inwestorów. Zarządzanie kopalnią pozostało jednak w rękach rodziny królewskiej. W późniejszym czasie królowie Polski często używali soli wielickiej do spłacenia swych długów lub w celu handlu z państwami sąsiadującymi. Część zysków została zainwestowana w nieco bardziej znane i wybitne przedsięwzięcia, jak np. utworzenie Akademii Krakowskiej oraz renowacja Zamku na Wawelu.

Kopalnia Soli w Wieliczce osiągnęła szczyt zyskowności w XVI wieku. Jako jedno z największych przedsiębiorstw w Europie. Wieliczka stworzyła miejsca pracy dla setek osób, które pracowały nie tylko na stanowisku górnika, kierowcy wagonów transportujących sól, ale i jako stolarz, kowal, stajenny, czy też lokaj. Ten zaskakujący wachlarz profesji wiązał się z faktem, iż Wieliczka była postrzegana, jako uzdrowisko i była popularnym miejscem podróży arystokratów. W Wieliczce wkrótce pojawiły się pierwsze gospody, łaźnie oraz restauracje serwujące tradycyjne, polskie dania.

W wieku XVIII i XIX zdecydowano, że kopalnia powinna zostać przekształcona w rozwinięte uzdrowisko z ozdobnymi komnatami, kąpielami solankowymi oraz podziemną kaplicą św. Andrzeja. W roku 1826 oficjalnie uznano Wieliczkę za uzdrowisko, szczególnie polecane osobom cierpiącym na astmę i alergie. Mieczysław Skulimowski był pierwszym zwolennikiem zdrowotnych walorów Wieliczki. Odkrył on, że unikatowy mikroklimat Wieliczki pomaga w leczeniu zapalenia dróg oddechowych.
W XIX wieku Wieliczka stała się tak popularnym wśród turystów miejscem, że zdecydowano utworzyć specjalną trasę turystyczną. Niestety budowa ścieżki oraz częste powodzie spowodowały duże zniszczenia w delikatnej konstrukcji kopalni. W końcu lat 50. XX wieku stan korytarzy i kaplicy był na tyle alarmujący, że wycieczki zostały odwołane. Po starannym remoncie, który trwał niemal 20 lat, kopalnia została ponownie otworzona i obecnie przyciąga każdego miesiąca tysiące turystów. W 1978 roku Wieliczka została dodana do listy zabytków światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO.