Reda

Reda to idealne miejsce na wakacje nad morzem. To spokojne miasteczko tworzy wraz z Rumią i Wejherowem Małe Trójmiasto Kaszubskie. Położone wśród pagórków i lasów, nad rzekami Redą i Łebą posiada znakomite walory wypoczynkowe, idealne dla każdego kto pragnie odpocząć od gwaru i zgiełku wielkiego miasta.

reda

Ponad połowa powierzchni Redy to lasy. Jej północno-zachodnie obszary są porośnięte sosnami, świerkami, grabami, bukami, modrzewiami, brzozami i klonami. Tereny położone we wschodniej części miasta zajmują łąki torfowe.
Dużą atrakcją, szczególnie dla zapalonych wędkarzy jest rzeka Reda. Wysoki stan czystości jej wód stwarza warunki do życia wielu gatunkom ryb, w tym szczególnie pstrągom potokowym, trociom wędrownym i lipieniom.
Pomimo braku zabytków, Reda może poszczycić się wieloma interesującymi miejscami. Będąc tu warto wstąpić do Miejskiej Biblioteki Publicznej, w której znajduje się ekspozycja drewnianych rzeźb i obrazów lokalnych twórców oraz obejrzeć panoramę miasta z położonego na wysokości 70 m punktu widokowego przy ulicy Jarej. W Redzie znajduje się także aleja starych lip, będących zabytkami przyrody.

GEOGRAFIA

Reda to miejscowość w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim. Stanowi ona jedno z miast Małego Trójmiasta Kaszubskiego oraz jest częścią aglomeracji gdańskiej. Przez miasto przebiegają ważne szlaki komunikacji drogowej i kolejowej.
Redę zamieszkuje około 22 480 osób.

HISTORIA

Pierwsze wzmianki o tych obszarach pochodzą z połowy XIV wieku, jednak sama miejscowość Reda jest po raz pierwszy wzmiankowana dopiero w roku 1500. W 1768 r. właściciel redzkiej kuźnicy żelaza i stali, Ernest Konopacki, uzyskał zezwolenie na budowę fabryki wyrobów mosiężnych. W tym czasie wieś liczyła 74 mieszkańców. W 1772 r., w wyniku pierwszego rozbioru Polski, na blisko 150 lat Reda znalazła się w granicach monarchii pruskiej. Znaczniejszy rozwój Redy nastąpił dopiero po wybudowaniu dróg z Gdańska do Lęborka i Pucka.
Dnia 10 lutego 1920 r. wojsko polskie Frontu Pomorskiego wkroczyło do Redy i pobliskich miejscowości. Wraz z wkroczeniem wojska administracja samorządowa przeszła w ręce Polaków. W lipcu 1921 r. doszło do masowych strajków i demonstracji w Wejherowie, Pucku, Gdyni, Zagórzu i Redzie. Kolejne strajki odbyły się w 1923 i 1924 r. Ich organizatorem było Zjednoczenie Zawodowe Polskie. Poprawa sytuacji nastąpiła w związku z rozbudową pobliskiej Gdyni. W tym czasie rozrosła się również i Reda.
9 września 1939 r. Reda została zajęta przez Niemców. Rozpoczął się okres okupacji, w czasie którego pogorszyły się warunki materialne ludności polskiej. Zginęło wówczas wielu mieszkańców Redy.