Rydzyna to miasto gminne w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim. Miejscowość może się poszczycić wieloma zabytkami, także jest szczególnie upodobane przez miłośników zwiedzania. To także doskonały punkt wypadowy stolicy powiatu, Leszna.
Rydzyna to piękne zabytkowe miasto. Będąc tu warto zobaczyć: późnobarokowy kościół św. Stanisława z połowy XVIII wieku, barokowy układ miasta, dawny zbór ewangelicki zbudowany w latach 1779-1783 oraz drewniany wiatrak z drugiej połowy XVIII wieku. Wizytówką Rydzyny niezmiennie jednak pozostaje zamek, czyli barokowa rezydencja Leszczyńskich z II połowy XVII wieku i siedziba eksperymentalnego Gimnazjum im. Sułkowskich w okresie międzywojennym.
Rydzyna to niewielkie miasto i siedziba gminy w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, zamieszkane przez 2 653 osoby. Miejscowość leży na Wysoczyznie Leszczyńskiej, przy drodze Poznań-Wrocław, nad rzeką Kopanicą. Od stolicy powiatu Rydzynę dzieli około 8 km.
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1403 roku. Według nich fundatorem i właścicielem miasta, a także pierwszego zamku był Jan z Czerniny herbu Wierzbno. Lokacja miejscowości miała miejsce na początku XV wieku. Do końca XVI stulecia miasto pozostawało w rękach potomków Jana. Późniejszymi właścicielami byli Gajewscy i Ciświccy.
Pod koniec XVII wieku Rydzynę wraz z okolicznymi majątkami wykupili Leszczyńscy herbu Wieniawa, współwłaściciele pobliskiego Leszna. Zamek w Rydzynie stał się główną siedzibą tego rodu. W 1736 roku ostatni właściciel Rydzyny z rodu Leszczyńskich sprzedał swoje posiadłości hrabiemu Aleksandrowi Józefowi Sułkowskiemu herbu Sulima.
Po śmierci, w 1909 roku, ostatniego z rodziny Sułkowskich majątek przejął rząd pruski. W granicach Prus Rydzyna pozostawała przez 11 lat, do czasu, gdy traktat wersalski przywrócił ją do Polski.
4 września1939 po zaciętych walkach do miasta wkroczyły wojska hitlerowskie. W czasie okupacji Polaków wysiedlano i prześladowano. Zamek stał się internatem dla organizacji hitlerowskiej młodzieży Hitlerjugend, a w kwietniu 1944 roku, w miejscowym lesie Dąbcze, Gestapo dokonało egzekucji około 210 Polaków.
Po wojnie wojska radzieckie spaliły zamek, który został odbudowany dopiero w latach 1975-1989. Obecnie mieści się w nim centrum techniczne i hotel.