Tczew

Tczew to miasto powiatowe w województwie pomorskim, położone około 40 km od Gdańska i 60 km od Gdyni. Miejscowość może się poszczycić wieloma zabytkami, także jest szczególnie upodobana przez miłośników zwiedzania. To także doskonały punkt wypadowy stolicy województwa, Gdańska.

tczew

Z dawnych czasów zachowało się w Tczewie wiele zabytków. Te najstarsze i jednocześnie najbardziej polecane to: kościół Podwyższenia Krzyża Świętego z XIII wieku zbudowany w stylu nadwiślańskiego gotyku, podominikański kościół św. Stanisława Kostki z XIV wieku, wiatrak typu holenderskiego z 1806 roku oraz miejska wieża ciśnień z 1905 roku.
Szczególną atrakcją Tczewa są most drogowy na Wiśle i most kolejowy. Jako pierwszy powstał most drogowy (1851-1857) i był wówczas jednym z najdłuższych na świecie (837 m długości). Drugi, kolejowy, powstał w latach 1888-1890. Mosty są szczególnie interesujące ze względu na zastosowane rozwiązania techniczno-konstrukcyjne. Amerykańskie Towarzystwo Inżynieryjne uznało je za międzynarodowy zabytek inżynierii budowlanej.

GEOGRAFIA

Tczew to miasto oraz siedziba gminy i powiatu w województwie pomorskim. Miejscowość jest położona nad Wisłą, w regionie Kociewie – drugim obok Kaszub regionie Pomorza Gdańskiego.
Tczew jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Krzyżują się tu droga krajowa nr 91 (Gdańsk – Toruń) oraz droga wojewódzka nr 224 (Tczew – Wejherowo), a w pobliżu przebiegają autostrada A1 i droga krajowa nr 22.

HISTORIA

Pierwsze wzmianki o Tczewie pochodzą z 1198 roku. Rosnące znaczenie gospodarczej funkcji Wisły i kilku ośrodków osadniczych występujących w XII-XIII w. na terenie Tczewa zadecydowało o budowie zamku i przeniesieniu stolicy księstwa przez Sambora II z Lubiszewa do Tczewa na przełomie 1252/1253 roku. W 1260 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie, co przyspieszyło tu rozwój rzemiosła i handlu.
W 1308 roku Tczew zdobyli Krzyżacy. Zakon wzniósł tutaj zamek będący siedzibą krzyżackich administratorów wójtostwa tczewskiego. W 1410 roku, po bitwie pod Grunwaldem, miasto na krótko znalazło się w rękach polskich. W 1440 roku Tczew przystąpił do Związku Pruskiego, a 16 lat później, wskutek II pokoju toruńskiego został ponownie przyłączony do Polski.
W 1577 roku miał miejsce wielki pożar, który prawie doszczętnie zniszczył miasto. Tczew dotkliwie ucierpiał również w czasie wojen ze Szwecją w XVII wieku i w okresie wojny północnej (1700-1721).
W wyniku pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. miasto znalazło się pod panowaniem pruskim. Do Polski wróciło dopiero po I wojnie światowej.
W 1920 roku otwarto w Tczewie pierwszą w Polsce Państwową Szkołę Morską, a sześć lat później utworzono tu port rzeczno-morski. Szczególnie korzystne dla portu tczewskiego były lata 1926-1928, czyli okres szczytowej koniunktury na polski węgiel, spowodowanej długotrwałym strajkiem angielskich górników. Po 1928 r. tutejszy port niestety stracił na znaczeniu.
Okres międzywojenny to czas rozwoju przemysłu w Tczewie. Istniało wtedy wiele fabryk, rozwijało się rzemiosło i handel oraz budownictwo mieszkaniowe. Wybudowano kościół pod wezwaniem św. Józefa i stadion sportowy oraz zmodernizowano wodociągi i rzeźnię miejską.
II wojna światowa to nie był łaskawy okres w dziejach Tczewa. Rankiem 2 września 1939 roku do Tczewa wkroczyły wojska hitlerowskie i rozpoczęła się okupacja – czas mordów i represji wielu tczewian. Na terenie miasta utworzono obozy dla jeńców angielskich i francuskich oraz obóz pracy dla Polaków. Niemcy wysiedlali Polaków do Generalnego Gubernatorstwa i do Rzeszy na przymusowe roboty.
Okupacja hitlerowska skończyła się 12 marca 1945 roku, kiedy to miasto, po ciężkiej walce, w której zginęło ponad 100 żołnierzy, zdobyły wojska sowieckie. Po II wojnie światowej Tczew należał do najbardziej zniszczonych przez działania frontowe miast Pomorza Gdańskiego.