Wejherowo

Wejherowo leży na wybrzeżu, pośród kaszubskich jezior i wzgórz, a liczne zachowane zabytki świadczą o długiej i bogatej historii miasta. Odwiedzając duchową stolicę Kaszub, warto wybrać się do Kalwarii Wejherowskiej, trzeciego najstarszego sanktuarium pasyjnego w kraju, liczącego 350 lat. Miasto jest również dobrym punktem wypadowym do większych nadmorskich miast, takich jak Gdynia, Gdańsk oraz Sopot, zapewniających wiele atrakcji.

o Wejherowie

Miasto jest ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym na Pomorzu. Pierwszą mszę odprawiono w 1652 r. w kościele przy klasztorze św. Anny, wzniesionym w latach 1648-1650 (znajduje się w pobliżu ratusza). We wspaniałym, późnobarokowym wnętrzu kościoła wierni i turyści mogą podziwiać obraz Matki Boskiej Wejherowskiej, ukoronowany przez papieża Jana Pawła II.

Wejherowo to także doskonały azyl dla wszystkich miłośników natury. W samym mieście oraz na starym cmentarzu wzdłuż ul. 3 Maja można zobaczyć liczne pomniki przyrody. Cmentarz jest ponadto obiektem o znaczeniu historycznym, kryjącym zabytki z XIX w.

Zajmujący zaszczytne miejsce na rynku wejherowski ratusz nawiązuje do architektury XVIII-wiecznej. Wokół rynku znajduje się wiele innych sakralnych budowli – na szczególną uwagę zasługuje kościół św. Leona. Najbliżej ratusza wznosi się kościół św. Trójcy, który – choć powstał w 1643 r. – w późniejszych latach był wielokrotnie przebudowywany, po raz ostatni w 1927 r.

Wejherowo to rodzinne miasto Doroty Masłowskiej, głośnej pisarki, laureatki nagrody Nike.

GEOGRAFIA

Wejherowo odznacza się korzystnym położeniem w sercu Kaszub, pomiędzy Szczecinem a Trójmiastem. Jeszcze dokładniej – leży 20 km od Gdyni (gdzie znajduje się przystań promów), 30 km od nadmorskich kurortów Jastrzębiej Góry i Karwii oraz 40 km od portu lotniczego w Gdańsku. Dojazd do Gdyni, Gdańska i Sopotu nie stanowi trudności, ponieważ Wejherowo łączy z Trójmiastem SKM (szybka kolej miejska), a z Gdańskiem i Sopotem dodatkowo obwodnica. Przez miasto biegnie międzynarodowa trasa E-28 (droga krajowa nr 6) Gdańsk-Szczecin-Berlin oraz linia kolejowa.

HISTORIA

Historia miasta wiąże się ściśle z rodem Wejherów. W maju 1643 r. wojewoda malborski Jakub Wejher uzyskał zgodę króla Władysława IV na założenie osady o nazwie Wola Wejherowska. Jako że osada rozwijała się niezwykle szybko, już siedem lat później, w styczniu 1650 r., król Jan Kazimierz nadał jej status miasta. Tak powstało jedyne prywatne miasto na Pomorzu (oprócz Topolna, które zresztą wkrótce potem utraciło status miasta) i jednocześnie ostatnie ulokowane na prawie chełmińskim. Prawa miejskie potwierdził w 1696 r. król Jan III Sobieski.

Aby podziękować Bogu za ocalenie mu życia podczas wyprawy smoleńskiej, Jakub Wejher kazał wybudować w nowo założonej osadzie dwie świątynie, kościół św. Anny oraz kościół św. Trójcy. Sprowadził franciszkanów, zbudował klasztor i założył Kalwarię Wejherowską. Składała się z 26 kaplic, które ufundował albo sam Jakub Wejher albo jego krewni i przyjaciele. Warto zauważyć, że odległości między kapliczkami są takie same, jak odległość, którą musiał pokonać Chrystus w drodze na Golgotę w Jerozolimie. Wraz z powstaniem Kalwarii Wejherowskiej, gospodarka miasta otrzymała potężny i potrzebny impuls do dalszego rozwoju.

Pomimo licznych zawirowań historii, Wejherowo notowało ciągły wzrost. W 1772 r. miasto liczyło 565 mieszkańców. Po pierwszym rozbiorze Polski Pomorze dostało się pod panowanie Prus. Nazwę „Wejherowo” zmieniono na „Neustadt”. W XIX w. miasto rozwijało się bardzo prężnie dzięki dwóm głównym czynnikom – powołaniu powiatu wejherowskiego w 1818 r. oraz otwarciu linii kolejowej Gdańsk-Szczecin. W tamtym czasie do regionu i samego Wejherowa przybywało coraz więcej osadników. Jednocześnie w drugiej połowie XIX w. wiele tutejszych żydowskich rodzin wyemigrowało do Syracuse w Stanie Nowy Jork, m.in. słynna aktorska rodzina Schubertów. W 1920 r. Wejherowo wreszcie powróciło na terytorium Polski.

Szacuje się, że tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej w mieście mieszkało ok. 16 000 osób. Niemal cała ludność żydowska miasta została zgładzona przez Niemców w czasie wojny. Wielu miejscowych Polaków podzieliło ich los. W 1939 r. we wsi Piaśnica Wielka niedaleko Wejherowa przeprowadzono masowe rozstrzeliwania ok. 12 000 polskich obywateli.